DNA - Pocałunek egomaniaka

Jeden z pionierskich zespołów nowojorskiego ruchu no wave, łączący w swojej muzyce punkowy pazur z tradycjami eksperymentatorskimi spod znaku Captaina Beefhearta i austriackiego dodekafonisty Antona Weberna.

Zdj. Discogs.com

piguła

kto zacz: DNA

kraj: USA (Nowy Jork)

lata aktywności: 1978-1982

skład:

Arto Lindsay - wokal, gitara (1978-82)

Robin Crutchfield - klawisze (1978)

Gordon Stevenson - gitara basowa (1978)

Mirielle Cervenka - perkusja (1978)

Ikue Mori - perkusja (1978-82)

Tim Wright - gitara basowa (1978-82)

szufladka: no wave, art punk, awangarda

DNA założyli w roku 1978 gitarzysta i wokalista Arto Lindsay oraz klawiszowiec Robin Crutchfield. Do duetu dołączyli: basista Gordon Stevenson i grająca na bębnach Mirielle Cervenka (młodsza siostra Exene Cervenki, wokalistki X). W tym składzie formacja nie zagrała jednak nawet jednego koncertu. Cervenka i Stevenson opuścili bowiem kapelę po kilku próbach - Gordon odszedł do Teenage Jesus And The Jerks, zaś Mirielle prawdopodobnie wycofała się z branży. Na ich miejsce przyjęto do DNA absolwentkę japońskiej Takabi Art School, Ikue Mori. Mimo braku jakiegokolwiek doświadczenia muzycznego, Mori objęła funkcję perkusistki.

Już jako trio, grupa wystąpiła w klubach CBGB i Max's Kansas City, a następnie pod okiem Roberta Quine'a zarejestrowała dwa utwory na debiutancki singiel. Były to You & You i Little Ants. Wydawnictwo ukazało się nakładem oficyny Lust/Unlust Music wiosną '78. 

Niedługo potem zespół wziął udział w sesji nagraniowej w Big Apple Studio do składanki No New York firmowanej przez Briana Eno. Na kompilacji znalazły się nagrania czterech formacji reprezentujących nowojorską scenę no wave - The Contortions, Teenage Jesus And The Jerks, Mars i oczywiście DNA. Wyboru artystów dokonał sam Eno (odpowiedzialny także za produkcję albumu). Ekipa Lindsaya wywarła olbrzymie wrażenie na ex-klawiszowcu Roxy Music swoimi nieprzewidywalnymi kompozycjami i nowatorską techniką gry na konwencjonalnych rockowych instrumentach.

Wkrótce po sesji do No New York z kapelą rozstał się Robin Crutchfield (kontynuował później karierę w Dark Day). Zastąpił go basista Tim Wright, wcześniej występujący w Pere Ubu. Nowy nabytek grupy znacząco wpłynął na zmianę jej brzmienia. Stało się ono jeszcze bardziej hałaśliwie i drapieżne. Gęste partie basowe Tima idealnie dopasowały się do gitarowego jazgotu i wrzasków Arto oraz połamanych rytmów wybijanych przez Ikue. 

W roku 1980 trio nawiązało współpracę z labelem Kipa Hanrahana, American Clavé. Jej efekt, mini album Taste Of DNA zarejestrowany w Vanguard Studios, trafił do sprzedaży w '81. Płytka zawierała 6 utworów, trwających łącznie niewiele ponad osiem (!) minut, w tym wizytówkę DNA - kawałek Blonde Redhead.

Między '79 a '82 formacja wielokrotnie koncertowała w klubach dolnego Manhattanu, zyskując wśród bywalców CBGB, Mudd Club, a także Tier 3 miano grupy kultowej. Swoją mocną pozycję na lokalnej scenie, zespół ugruntował występem w filmie Edo Bertoglio, Downtown 81 (New York Beat Movie) z grafficiarzem i malarzem, Jean-Michelem Basquiatem w roli głównej (patrz DNA - dyskografia i filmografia). 

Lindsay, Mori i Wright zdecydowali się zakończyć działalność pod szyldem DNA w roku 1982. 11 lat później nakładem wytwórni Avant ukazała się (jednak tylko w Japonii) płyta Last Live At CBGB's będąca zapisem ostatniego koncertu tria. Kolejne "pośmiertne" wydawnictwo kapeli wypuściła na rynek w roku 2004 oficyna No More Records (prowadzona przez Alana Schneidera). Kompilacja zatytułowana DNA on DNA zawierała 32 nagrania nowojorczyków, pochodzące m.in. z ich singla i EP-ki oraz z taśm demo i występów na żywo.

lajfafter

Arto Lindsay - kontynuował karierę z zespołami: The Lounge Lizards, The Golden Palominos, Ambitious Lovers, Gentle Safe And Natural, Locus Solus oraz Toy Killers. Obecnie występuje i nagrywa głównie pod własnym nazwiskiem. W sieci - oficjalna strona.

Ikue Mori - po rozpadzie DNA współpracowała m.in. z Johnem Zornem, Davidem Garlandem, Death Praxis, Death Ambient, Sonic Youth, Dave'em Douglasem, Butchem Morrisem, Kim Gordon, Zeeną Parkins i Mikiem Pattonem. Nadal mieszka i tworzy w Nowym Jorku. W sieci - oficjalna strona.

Tim Wright - po '82 występował jeszcze przez jakiś czasie w charakterze basisty i gitarzysty z różnymi składami. W drugiej połowie lat 80. wycofał się z działalności muzycznej.

Robin Crutchfield - po odejściu z DNA powołał do istnienia grupę Dark Day (znaną także jako R.L. Crutchfield's Dark Day), z którą występował do 2003 roku. Obecnie nagrywa głównie pod własnym nazwiskiem. W sieci - oficjalna strona.