Death By Milkfloat / Milkfloat - Kto się boi mleczarza?

Połączenie punkowej zadziorności z niemal jazzowym wyczuciem i precyzją wykonawczą - tak pokrótce można by scharakteryzować muzykę tria z Hull. Równie zaskakującą i nietypową jak nazwa zespołu, w wolnym tłumaczeniu oznaczająca "śmierć [spowodowaną] przez mleczarkę" (samochód, nie kobietę roznoszącą mleko).
Formacja nie wypłynęła nigdy na szersze wody - na przeszkodzie stanęły problemy ze znalezieniem odpowiedniego wydawcy oraz brak wystarczającej determinacji ze strony samych muzyków. W ciągu blisko 7 letniej kariery kapela wydała 6 EP-ek, zarejestrowała jeden album (do dzisiaj nie ujrzał on światła dziennego) i zagrała kilkadziesiąt koncertów m.in. u boku takich ekip jak The Dog Faced Hermans, Wolfhounds czy Firehose. "Mleczarki" dorobiły się również niewielkiej, ale za to wiernej grupy fanów, do których zaliczał się legendarny już prezenter BBC Radio, John Peel.

Zdjęcie z oficjalnej strony Death By Milkfloat 

piguła

kto zacz: Death By Milkfloat (znani także jako Milkfloat)

lata działalności: 1986-1993

kraj: Anglia (Hull)

skład:

Jonny Dawe - gitara basowa, wokal

Steve Kelly - perkusja

Phil Dolby - wokal, gitara

szufladka: indie, punk, post-punk, jazz-core

Formacja powstała w roku 1986, w Hull (Anglia, hrabstwo East Riding of Yorkshire). Założyło ją trzech studentów sztuki: Phil Dolby (wokal, gitara), Jonny Dawe (gitara basowa) oraz Steve Kelly (perkusja).

Od początku swojej działalności zespół związany był z lokalnym klubem muzycznym The New Adeplhi prowadzonym przez Paula Jacksona. To tam kapela dała swój pierwszy koncert (ostatni zresztą też).

Wczesny repertuar Death By Milkfloat tworzyły krótkie (trwające niewiele ponad minutę) drapieżne utwory utrzymane w stylistyce post-punkowej, inspirowane dokonaniami Gang Of Four, Beefheart, Minutemen oraz Sonic Youth. 

Z czasem kompozycje grupy stały się dłuższe, bardziej rozbudowane i intensywniejsze. Chłopcy zaczęli więcej eksperymentować ze strukturą piosenek. Wzbogacili je m.in. o elementy funkowe i quasi-jazzowe (w duchu Nomeansno).



Debiutancka EP-ka tria - Sense And Nonsense ukazała się w roku 1987 nakładem greckiej oficyny DiDi Records. Wydawnictwo zawierało 5 utworów, w tym chronologicznie pierwszy kawałek stworzony przez ekipę z Hull - (What's Your Name) Roger Murray? Materiał nagrano w londyńskim studiu Alaska, w kwietniu '86.

Kolejną "małą" płytę zespołu - T.T.Y.F. (Take That You Fucker) - wydała (na niebieskim winylu) wytwórnia Constrictor Records z Niemiec. Nagrania zrealizowano w studiu Take 5, w Leeds, w 1987 r.

Mini-albumy spotkały się z przychylnymi opiniami brytyjskiej prasy muzycznej. Recenzje wydrukowano m.in. w Melody Maker, New Muscial Express i Sounds. 

Kapela zyskała również uznanie samego Johna Peela. Radiowiec regularnie prezentował piosenki DBM w swoich audycjach. Zorganizował też muzykom dwie sesje nagraniowe w słynnym studiu BBC Radio - Maida Vale. Pierwsza odbyła się jeszcze w 1987 roku, druga rok później.

W '88 zespół zarejestrował EP-kę pt. The Absolute Non End. Wydała ją angielska oficyna Ediesta Records. Na krążek trafiło 5 utworów, w tym koncertowy hit tria - Your Independence (Depends On Me).



Rok później w sprzedaży pojawił się dwunastocalowy winyl zatytułowany Uninformation. Wypuścił go label Vinyl Drip International. 

W następnych latach formacja kontynuowała tradycję wydawania mini-albumów. W '91 wyszedł Rule And Thumb, a w '92 Guilt Edged Steel (oba w barwach Clawfist Records). 

Poza nagrywaniem kolejnych EP-ek, ekipa sporo w tym czasie występowała. Można ją było usłyszeć na żywo w klubach m.in. w Londynie, Edynburgu i Newcastle. W '92 odbyła też wraz z Firehose trasę po całym Zjednoczonym Królestwie.

Zdjęcie z oficjalnej strony Death By Milkfloat

Warto odnotować, że w trakcie sesji do Rule And Thumb przeprowadzanej w studiu Fairview w Hull, pod okiem (uchem) Danny'ego Shackletona, zespół zdołał zarejestrować również materiał na swój pierwszy pełnowymiarowy album. Płyta pod roboczym tytułem Processed miała się ukazać pod banderą wytwórni Imaginary Records. Z powodu kłopotów finansowych oficyny, longplay do dziś nie ujrzał jednak światła dziennego. 

Od połowy roku 1992 kariera Death By Milkfloat (względnie Milkfloat, bo i tej nazwy używało wówczas trio) zaczęła stopniowo tracić impet. Muzycy poświęcali kapeli coraz mniej czasu, angażowali się też w rozmaite projekty poboczne (nie tylko muzyczne). Wreszcie, w '93 podjęli decyzję o zakończeniu wspólnej działalności. 

Zdjęcie z oficjalnej strony Death By Milkfloat 

lajfafter


Phil Dolby 

- w '93 dołączył, jako basista, do składu Skindive (znanego też później jako Joyce), grupa nie odniosła sukcesu poza rodzinnym Hull. W efekcie, Dolby zerwał na jakiś czas z muzyką i zajął się pracą "od 9 do 17". W roku 2006 artysta wrócił jednak do pisania piosenek i dwa lata później wydał solowy album Where Are We Now. Część dochodu ze sprzedaży płyty Phil przeznaczył na ratowanie szpitala dziecięcego Kantha Bopha w Kambodży. Więcej o tym projekcie na oficjalnej stronie Dolby'ego.

Steve Kelly

- po rozpadzie zespołu osiedlił się w Australii, gdzie zajął się stolarstwem. 

Jonny Dawe

- współtworzył formację Collapsed Lung, z którą nagrał popularny swego czasu na Wyspach singiel Eat My Goal. Basista występował również z zespołami: Moonshake (nagrał z nimi album The Sound Your Eyes Can Follow), Junior Blanks (wydali kilka EP-ek) oraz Oskar.

w sieci

- oficjalna "pośmiertna" strona Death By Milkfloat; znajdziecie tu historię zespołu, kompletną dyskografię, teksty piosenek, utwory w formacie MP3, zdjęcia, artykuły z prasy, recenzje i wiele wiele więcej,

- oficjalna strona Phila Dolby'ego; zawiera ona informacje na temat podróży muzyka oraz jego solowego albumu Where Are We Now,