Rok 2012 w Mojej Stodole

Przeżyliśmy koniec świata - pora na podsumowania. Na tapecie zjawiska muzyczne roku 2012. W tzw. ujęciu subiektywnym.

Odsłuch: Różni wykonawcy - Until the Sun Grows Cold

Kompilacja nagrań wykonawców kojarzonych ze sceną minimal wave/synth-pop przygotowana przez label Vocoder Tapes.

Premiera składanki odbyła się 14 grudnia bieżącego roku. Album ukazał się na kasecie magnetofonowej (w nakładzie limitowanym do 100 egzemplarzy) oraz w Internecie (w serwisie Bandcamp).

Odsłuch: Touching the Void + Oppenheimer MK II + Major Impact

Andy Oppenheimer - wokalna podpora duetu Oppenheimer Analysis (który zakończył działalność pod koniec 2011 r.) - występuje obecnie w trzech projektach z kręgu synth-pop/minimal wave: Touching the Void, Oppenheimer MK II i Major Impact.

Andy Oppenheimer. Zdj. Facebook

Ton nadaje Alternation

Największy polski portal o scenie dark independent - Alternation Altermusic Magazine - doczekał się własnego radia internetowego.

Oferta stacji Alternation to - cytując za serwisem - "najbardziej interesujące, wysublimowane dźwięki w całym eterze". Od IDM, Ambient, Electro, EBM, Gothic, Ethereal po Martial, Synthpop i Industrial. 24 godziny na dobę. 7 dni w tygodniu. Za darmo i na każdej platformie.

DNA - Pocałunek egomaniaka

Jeden z pionierskich zespołów nowojorskiego ruchu no wave, łączący w swojej muzyce punkowy pazur z tradycjami eksperymentatorskimi spod znaku Captaina Beefhearta i austriackiego dodekafonisty Antona Weberna.

Zdj. Discogs.com

piguła

kto zacz: DNA

kraj: USA (Nowy Jork)

lata aktywności: 1978-1982

skład:

Arto Lindsay - wokal, gitara (1978-82)

Robin Crutchfield - klawisze (1978)

Gordon Stevenson - gitara basowa (1978)

Mirielle Cervenka - perkusja (1978)

Ikue Mori - perkusja (1978-82)

Tim Wright - gitara basowa (1978-82)

szufladka: no wave, art punk, awangarda

DNA - dyskografia i filmografia

Odsłuch: Różni wykonawcy - No New York

Kompilacja nagrań reprezentantów nowojorskiego nurtu no wave firmowana przez Briana Eno.

Album ukazał się na rynku w roku 1978 nakładem Atilles Records i zawierał utwory The Contortions, Teenage Jesus And The Jerks, Mars oraz DNA (każda z grup zamieściła na składance po cztery piosenki). Eno był głównym inicjatorem projektu oraz producentem płyty.

Historia pewnej piosenki: Dentysta sadysta - Różowe Czuby

Z trzyletniej dziewczynki wyrywa jedynki, czyli punkowe oblicze Maryli R.

Autorem słów do tego specyficznego protest songu jest łódzki multiartysta, Jacek Bieleński (m.in. Plastic Bag, Paffulon), muzykę skomponował zaś Andrzej Kleszczewski. Piosenkę wykonywała tajemnicza i efemeryczna grupa Różowe Czuby (w rzeczywistości Maryla Rodowicz i jej zespół - ucharakteryzowani na punkową modłę).

TEEPEE - nowa płyta

6 listopada odbyła się premiera drugiego pełnowymiarowego albumu TEEPEE zatytułowanego Distant Love or: Time Never Meant Anything, and Never Will. Wydawnictwo ukazało się pod banderą wytwórni Revera Corporation i zawiera 10 utworów, do których muzykę oraz słowa napisał lider projektu Erix S. Laurent. Materiał dostępny jest na razie tylko w wersji cyfrowej i można go pobrać z serwisów: Bandcamp i SoundCloud.

Dziecizbeczek - Nad wyraz ceniona cisza

Dziecizbeczek nie biorą jeńców i nie pozostawiają żadnych złudzeń. Pokochacie albo znienawidzicie.

piguła:

kto zacz: Dziecizbeczek

kraj/miasto: Polska/Łódź

aktywni: 2007 (?) - obecnie

skład: 

Nastka - wokal, bas

Arek z Beczki - wokal, gitara

Piotrek z Beczki - bębny

kontakt: arekzbeczki@wp.pl

szufladka: hc/punk, trash

Visitors - Elektryczny upał

Oldschoolowe granie w klimacie Wire i Gang Of Four.

piguła

kto zacz: Visitors

kraj: Szkocja (Edynburg)

lata działalności: 1979-1982

skład:

Derek McVay - wokal, gitara basowa

Colin Craigie - wokal, gitara

John McVay - wokal, klawisze

Alan Laing - perkusja (1979)

Keith Wilson - perkusja, wokal (1979-82)

Malcolm Green - gitara, klawisze (1982)

szufladki: post-punk, new wave

Red Transistor - Nie gryzie!

EP-ka Not Bite/We're Not Crazy to jedyna fonograficzna pamiątka po amerykańskim noise-punkowym kolektywie Red Transistor. Materiał zarejestrowano w grudniu 1977 roku dla wytwórni Red Star. Mini-album pojawił się w sprzedaży jednak dopiero 13 lat później, za sprawą labelu Ecstatic Peace!, prowadzonego przez Thurstona Moore'a (Sonic Youth).

piguła
kto zacz: Red Transistor
skąd: USA
lata działalności: wrzesień 1977- sierpień 1978
skład podstawowy:
Von LMO - wokal, klawisze, gitara
Rudolph Grey - gitara, wokal
Mark Edmands - perkusja
a także:
Gary Vetter - perkusja
Rick Mascarinas - perkusja
Jim Sclavunos ("M") - perkusja
Ken Simo - saksofon tenorowy
szufladka: noise, punk, no-wave

3 Minutes - Dzieci jutra

3 Minutes (00.3 Minutes) to brytyjska grupa nowofalowa, założona na początku 1980 roku przez gitarzystę i wokalistę Johnny'ego Warmana, perkusistę Jeffa Richa i basistę Paula Martineza. Nazwa zespołu była wyjątkowo adekwatna do długości jego kariery. Trio istniało bowiem zaledwie kilka miesięcy i zniknęło ze sceny po zagraniu kilkunastu koncertów (m.in. u boku The Vapors i XTC) oraz wydaniu dwuutworowego singla.

piguła

kto zacz: 3 Minutes (00.3 Minutes)

kraj: Anglia

lata działalności: 1980

skład:

Johnny Warman

Jeff Rich

Paul Martinez

szufladka: new wave, post-punk, synth-pop

Trupa Trupa - LP

Po angielsku, ale bez popadania w banał. Mrocznie, ale nie dołująco. Podniośle, acz bez patosu. Snobsterzy powinni być usatysfakcjonowani. Zresztą nie tylko oni.

We're gonna make a revolution today... tę śmiałą deklarację słyszymy już na samym początku debiutanckiego albumu gdańskiej formacji Trupa Trupa, dowodzonej przez śpiewającego i grającego na gitarze poetę (barda?) Grzegorza Kwiatkowskiego. 

Wrocław Industrial Festival - po raz 11

Jedenasta odsłona festiwalu odbędzie się w dniach 8-11 listopada, tradycyjnie w Sali Gotyckiej (ul. Purkyniego 1) oraz m.in. w Galerii BWA (ul. Wita Stwosza 32).

(The) Rich Kids - Księżniczka i rozpuszczone bachory

Efemeryczna supergrupa z drugiej połowy lat 70. Jedyny taki kwartet łączący w swojej muzyce tradycje power popu spod znaku The Small Faces z nowofalowymi i punkowymi naleciałościami.

piguła

kto zacz: (The) Rich Kids 

kraj: Anglia (Londyn) 

lata działalności: 1977-1978 (oficjalnie 1979)

skład:

Glen Matlock - gitara basowa, wokal

Midge Ure - wokal, gitara, klawisze

Rusty Egan - perkusja

Steve New - gitara, wokal

a także:

Mick Jones - gitara (1977)

Mick Ronson - gitara (1978) 

Ian McLagan - klawisze (1978)

szufladka: new wave, power pop, rock, punk-rock

(The) Rich Kids - dyskografia

Historia pewnej piosenki: Cronus (Saturn) - Chase

38-letnia Krystyna W. wyszła z domu w czwartek, 13 listopada, ok. godz. 21:15 i oddaliła się w nieustalonym kierunku. Kobieta do dziś nie powróciła do miejsca zamieszkania, ani nie nawiązała kontaktu z rodziną. Rysopis zaginionej:... - w sztandarowym dreszczowcu TVP, Magazynie Kryminalnym 997, aż roiło się od takich historii. Audycję nadawano, z krótkimi przerwami, od 5 października 1986 do 2 grudnia 2010 roku. Jej pierwszym prowadzącym był pułkownik Milicji Obywatelskiej, Jan Płócienniczak, zaś ostatnim (i chyba najbardziej rozpoznawalnym) Michał Fajbusiewicz. 

W ciągu 24 lat emisji programu wielokrotnie zmieniała się jego czołówka, scenografia i oprawa graficzna. Niezmienna pozostawała jedynie oprawa muzyczna magazynu. Wykorzystano w niej utwór Cronus (Saturn) amerykańskiego zespołu jazz-rockowego Chase.

Pointless Exercise - 3 Speed Pain

3 Speed Pain to debiutancka (i zarazem jedyna) EP-ka post-punkowej grupy Pointless Exercise, działającej na początku lat 80. w Cardiff (w Walii). Siedmiocalówka zawierająca trzy piosenki ukazała się na rynku latem 1980 r. Zespół wydał ją własnym sumptem.  

Nagranie tytułowe pojawiło się w audycji Johna Peela, w BBC Radio One, 28 sierpnia 1980 r.(naduś).

MTSKM po raz wtóry

Niniejszym Moja Stodoła przyłącza się do szlachetnej inicjatywy Edgara (Music On The Head) i Graforomana (GRAFOROMAN), tj. drugiej edycji Międzynarodowego Tygodnia Słuchania Kaset Magnetofonowych. Nie mogę już być pierwszy - będę zatem ostatni!

To jest kaseta. Fot. Wikipedia

Wolfgang In A Truck - Nóż w Łodzi

W rozpędzonej ciężarówce piątki łódzki muzyków znajdziecie (poza Wolfgangiem oczywiście) całkiem spory ładunek substancji synth-popowej wzbogaconej post-punkowymi i nowofalowymi dodatkami. Ten bezczelnie pulsujący materiał wprowadzi Was w stan niekontrolowanego rozkołysania i nostalgię za kolorowymi latami 80.

piguła

kto zacz: Wolfgang In A Truck (WIAT)

skąd: Łódź (Polska)

aktywni od: 2006 r. 

skład:

Piotr Kulak - klawisze, wokal, perkusja

Marek Lewoc - perkusja

Piotr Krakowiak - gitara basowa

Paweł Lewoc - gitara, wokal

Paweł Paczesny - wokal, saksofon

kontakt:

Natalia Wasilewska (+48) 792 96 96 15 

wolfganginatruck@gmail.com

szufladka: synth-pop, new wave, dance post-punk, 

Victims Of Pleasure - Niewolnicy mody

"Ofiary rozkoszy" funkcjonowały na brytyjskiej scenie new wave w latach 1980-82. Trzon formacji stanowili: basista i wokalista Kenny Jones oraz gitarzysta Gez Prior - obaj znani również z występów w post-punkowej załodze The Monos! Oprócz nich w składzie grupy znaleźli się także: perkusista Chris Wyles i grająca na klawiszach Virginia Astley (w '81 jej miejsce zajął Steve Gurl).

piguła

kto zacz: Victims Of Pleasure (V.O.P.)

lata aktywności: 1980-1982 

skąd: Anglia (Clapham - Londyn)

skład:

Chris Wyles - perkusja

Gez Prior (Jez Prior) - gitara

Kenny Jones - gitara basowa, wokal

Steve Gurl - klawisze

Virginia Astley - klawisze

szufladka: new wave, new romantic, synth-pop

Triple Dice - Podtrzymać dobrą tradycję

Triple Dice to piątka młodych (a nawet bardzo młodych - sądząc po zamieszczonym poniżej klipie), niesamowicie utalentowanych muzyków z południowej Holandii, zakochanych po uszy w klasycznym rockowym brzmieniu lat 60. i 70. 

Teepee - dyskografia

Teepee - Nie ma dymu bez Indian

Twórcą i zarazem głównym "lokatorem" Teepee (z ang. rodzaj namiotu Indian Ameryki Północnej) jest Erix S. Laurent (znany też jako Eric Lopez-Zareno), 24-letni multinstrumentalista z Miami. Projekt któremu artysta przewodzi od roku 2008 trudno uznać za reprezentatywny dla jakiekolwiek sceny. W muzyce Teepee odnaleźć można bowiem wpływy zarówno free jazzu, jak i industrialu, a także elementy post-punka oraz synth- i avant-popu. Dla lubiących dźwiękowe kolaże i soniczne eksperymenty - tzw. "jazda obowiązkowa".

Hard Stance - Twarde reguły

Formacja Hard Stance funkcjonowała pod koniec lat 80. w Kalifornii i reprezentowała tamtejszą scenę straight edge hardcore. Dorobek kapeli to dwie winylowe EP-ki oraz wydana "pośmiertnie" kompilacyjna płyta CD.

piguła
kto zacz: Hard Stance
skąd: USA, Kalifornia
lata działalności: 1988-?
skład:
Mark Haworth - gitara basowa
Alex Barreto - perkusja 
Rob Haworth - gitara
Zack De La Rocha - gitara prowadząca
Eric Ernst - wokal
Neil D. Smith - perkusja (EP Face Reality)
szufladka: hardcore, punk

Circuit 7 - Chłopcy ery video

Muzyka Circuit 7 to esencja prostego syntetycznego grania doprawionego dźwiękami żywych instrumentów. Duet powstał w Anglii, w 1982 r. i zniknął ze sceny trzy lata później, pozostawiając po sobie dwa niskonakładowe single. Przed zapomnieniem ocaliła formację oficyna Minimal Wave, która w roku 2009 wypuściła na rynek kompilacyjny longplay zawierający wszystkie nagrania Brytyjczyków.

piguła
kto zacz: Circuit 7
skąd: Anglia
lata działalności: 1982-1985
skład: 
Martyn Good
Andy Partington
szufladka: synth-pop, new wave, minimal

Historia pewnej piosenki: I Am The Anti-Pope - Zladko "Zlad!" Vladcik

Równo rok po dyskwalifikacji z konkursu Eurowizji w Turcji, "największy artysta Molvanii" podjął kolejną próbę zawojowania europejskiej publiczności.

Piosenka I Am The Anti-Pope nie znalazła jednak uznania w oczach (i uszach) komisji festiwalu Eurowizji na Ukrainie. Utwór odrzucono z powodu tekstu, rzekomo propagującego satanizm (w rzeczywistości zaś nawiązującego do starej molvańskiej legendy o Beelzebubie I).

Cupol - I tak przez wieki

Mocno eksperymentalny projekt założony przez muzyków formacji Wire: gitarzystę Bruce'a Gilberta i basistę oraz wokalistę Grahama Lewisa.

piguła

kto zacz: Cupol

skąd: Anglia, Londyn

lata działalności: 1980

skład:

Bruce Gilbert

Graham Lewis

szufladka: post-punk, muzyka eksperymentalna, industrial

Historia pewnej piosenki: Elektronik Supersonik - Zladko "Zlad!" Vladcik

Debiutancki singiel czołowego artysty Molvanii.

Piosenka miała reprezentować Krainę nietkniętą przez nowoczesną stomatologię podczas festiwalu Eurowizji w Turcji w 2004 roku. Niestety, utwór zdyskwalifikowano po tym jak Zlad! został aresztowany na lotnisku w Stambule za posiadanie narkotyków.

Boris Dzaneck - Teraz jest zawsze

Podróż sentymentalna w lata 80. Propozycja dla amatorów brzmień new wave/synth-pop/minimal.

piguła

kto zacz: Boris Dzaneck

skąd: Utrecht, Holandia

lata działalności: lata 80., przypuszczalnie 1983-1989,

skład:

Riks "Rix" Ozinga - wokal, gitara

Marcelf Knijff - gitara basowa

Willem Proos - gitara

Guus van der Heijden - klawisze

John Andringa - śpiew, klawisze

Ward van Groenland - klawisze, organy

Joost Renders - perkusja

szufladka: new wave, post-punk, minimal, synth-pop, indie

Sorry Sluts - Kryształy, ćwieki i kotwice na rękach

relacja z koncertu w klubokawiarni Towarzyska, Warszawa, 8 lipca 2012

Rak'en'rol żyje i ma się całkiem dobrze. Takie wrażenie wyniosłem z pierwszego w dziejach koncertu formacji Sorry Sluts. 

Alive & Kicking. Ćwieki i kotwice. Kryształy pękały po koncercie. Zdj. Facebook

Występ odbył się w ostatnią niedzielę, w warszawskiej klubokawiarni Towarzyska. Miejsce zacne i klimatyczne, aczkolwiek mało przestrzenne i raczej nieprzystosowane do goszczenia napędzanych elektrycznie składów. O ile więc instrumenty słychać było świetnie (czasem nawet aż za bardzo), o tyle wokal już niekoniecznie. Przykryła go ściana przesterowanych dźwięków. Nic to jednak, audiofilem nie jestem, a teksty grupy (w znacznej części) przyswoiłem w ramach pracy domowej. Brzmieniowe niedostatki nie popsuły mi zatem odbioru widowiska. Sądząc po reakcjach - reszcie licznie zgromadzonej publiki również to nie przeszkadzało. Ale od początku...

Historia pewnej piosenki: Przybysze z Matplanety - Rafał Błażejewski, Marceli Latoszek, Andrzej Zaucha

Piosenka z czołówki kultowego serialu Telewizji Edukacyjnej. 

Muzykę skomponowali Rafał Błażejewski i Marceli Latoszek z formacji OMNI, słowa napisała Magdalena Wojtaszewska (autorka hitów m.in. Wandy i Bandy oraz Andrzeja Rybińskiego). Utwór zaśpiewał (genialnie - bo inaczej nie umiał) Andrzej Zaucha.

Sorry Sluts - Nie dla oferm

Czołowi przedstawiciele nurtów: pathetic wave, sorry grunge, emo screamo i post-internet. Głos pokolenia € 3000+ słyszalny tu i teraz. Następcy generacji XYZ, zafascynowani życiem, śmiercią, szympansami i kapitalizmem. Panie i Panowie, czapki z głów - przed Wami: Sorry Sluts.  

piguła

kto zacz: Sorry Sluts

skąd: z Polski, z Warszawy

data powstania: 2012

skład: Ciszak, Molasy, Szenajch, Wichert

szufladka: pathetic wave, sorry grunge, emo screamo, post-internet

Historia pewnej piosenki: DJ Vasile - Zdob Si Zdub

Najbardziej rozpoznawalny numer hardcore'owych wymiataczy z Mołdawii.

Utwór pochodzi z wydanego w roku 2003 albumu pt. 450 De Oi (ang. 450 Sheep).

In Camera - Rozmowy na strychu

In Camera to kolejna efemeryda ze stajni 4AD. Grupa powstała pod koniec lat 70. i wykonywała muzykę post-punkową, stylistycznie zbliżoną do dokonań Joy Division i Public Image Limited. W zespole występował późniejszy członek The Wolfgang Press - Andrew Gray.

Zdj. Teen Beat Records

In Camera - dyskografia

single i EP-ki

Jimmy Page - Death Wish II (The Original Soundtrack)

Death Wish II z roku 1982 to pierwszy album Jimmy'ego Page'a wydany po rozwiązaniu Led Zeppelin (1980 r.). Longplay zawierał muzykę do obrazu Michaela Winnera pod tym samym tytułem. Film opowiadał o dalszych losach znanego z thrillera Death Wish (1974 r.) architekta, Paula Kerseya (w tej roli nieodżałowany Charles Bronson) samotnie wymierzającego sprawiedliwość przestępcom.

Historia pewnej piosenki: Ordinary Town - Celebrate The Nun

Debiutancki singiel synthpopowców z Niemiec. Rzewny song o trudach życia w małych miastach na zadupiu.

Poznajecie uroczego blondaska z teledysku? Ten wystylizowany na Billy'ego Idola młodzieniec to niejaki Hans-Peter Geerdes, znany bardziej jako H.P. Baxxter - obecnie lider techno-rave'owej formacji Scooter. 

The Young Aborigines & The Young And The Useless - Zanim narodziła się bestia

Przedwczesna śmierć Adama "MCA" Yaucha postawiła pod dużym znakiem zapytania dalszą przyszłość Beastie Boys. Michael "Mike D" Diamond i Adam "Ad-Rock" Horovitz nie wydali jeszcze oficjalnego oświadczenia w tej sprawie, niemniej wiele wskazuje na to, że nie zdecydują się na kontynuowanie działalności pod starym szyldem. Zostawmy jednak domysły i gdybania.

Dziś zajmiemy się muzyczną przeszłością bestialskich chłopaków, a konkretnie dwoma hc/punkowymi projektami, w których członkowie tria stawiali swoje pierwsze sceniczne kroki - The Young Aborigines oraz The Young And The Useless.

Beastie Boys zdj. Discogs.com

The Young And The Useless - dyskografia

Real Men Don't Floss, Rat Cage Records 1982

Spahn Ranch - Dźwięki rozproszone

Jedynym świadectwem kilkuletniej działalności amerykańskiej formacji Spahn Ranch pozostaje album Thickly Settled nagrany dla Insight Records w 1987 roku. Wydawnictwo kompletnie już dziś zapomniane, zawierało oryginalną i nowatorską - jak na drugą połowę lat 80. - mieszankę new wave, indie i elementów folk-rocka.

zdj. Discogs.com

piguła
kto zacz: Spahn Ranch
pochodzenie: USA (Detroit)
lata działalności: 1986-1988
skład:
Bob Sterner - wokal, gitara
Brad Horowitz - gitara
Odell Nails - perkusja
dodatkowo:
Hobey Echlin - gitara basowa (po 1987)
Rob Rude - gitara basowa (po 1987)
szufladka: new wave, indie, acoustic, folk-rock

           

Spahn Ranch - dyskografia

Historia pewnej piosenki: Dla kogo pracujesz? - 1984

Utwór z wydanego w roku 2007 albumu 4891 rzeszowskiej legendy new wave, grupy 1984. Ze specjalną dedykacją dla wszystkich "ludzi dobrej roboty".

Tekst piosenki napisał lider formacji - Piotr "Mizerny" Liszcz. Klip zrealizowali wspólnie: Mizerny oraz Bartosz "Bombel" Babelski z BabelskiFilm.

Rauul & Shoshana - Coś się kończy, coś się...

Pamiętacie Carusellę? Pisałem o niej na łamach Mojej Stodoły w maju zeszłego roku. Parę miesięcy później ten izraelski duet zakończył działalność. Jego członkowie - perkusista i wokalista Guy Shechter oraz wokalistka i gitarzystka Tamar Aphek, nie przeszli jednak na muzyczną emeryturę i zaangażowali się już w nowe projekty.

Guy gra obecnie w grupie Rauul, kontynuującej hardcore'ową tradycję Caruselli, zaś Tamar wspólnie z bębniarzem, Yonatanem Harpakiem tworzy rockową Shoshanę.

Zdj. Facebook

WidziMiSie - Jazz znad Odry

Muzyka wrocławskiego fusion-jazzowego kolektywu WidziMiSie, to idealna propozycja na deszczowy początek wiosny. Nie tylko dla fanów gatunku.

piguła
kto zacz: WidziMiSiE (także Widzimisie)
pochodzenie: Polska, Wrocław 
data założenia: 2010
skład:
Marcin Stankowski - trąbka
Andrzej Rayski - piano
Grzegorz Posłuszny - gitara basowa 
Jerzy Łaba - perkusja 
kontakt: widzimisie@live.com
szufladka: fusion jazz

Historia pewnej piosenki: O nas - Ssaki

O relacjach damsko-męskich. Nietypowo i niebanalnie.

Utwór pochodzi z trzeciej płyty warszawskiego zespołu Ssaki zatytułowanej Astralni Boxerzy. Autorem muzyki i słów do piosenki jest wokalista i basista kapeli, Marcin Sienicki. 

Rema-Rema - Bez świateł na końcu

Rema-Rema to jedno z pierwszych przedsięwzięć muzycznych Michaela Allena i Marka Coxa, znanych głównie z The Wolfgang Press. Oprócz tej dwójki, w projekcie brali udział również: Gary Asquitch (później m.in. w Mutabor! i Renegade Soundwave), Marco Pirroni (w latach 1980-82 w Adam and the Ants) oraz Dorothy Max Prior (później m.in. w Psychic TV).

Muzyka kwintetu stanowiła niekonwencjonalną mieszankę garażowego punka, industrialu i noise'u. Debiutanckie (i zarazem jedyne) wydawnictwo Rema-Rema, 12 calowa EP-ka, Wheel In the Roses - ukazało się w sprzedaży dokładnie 1 kwietnia 1980 roku. Zawartość płytki nie była jednak primaaprilisowym żartem.

Zdj. z Discogs.com

Historia pewnej piosenki: Zmora - Mordy

Neurotyczny hymn zadłużonych zakupoholików. Kawałek, którego nie powstydziłby się sam Frank Zappa.

Piosenka znalazła się na albumie Of'Fruits zespołu Mordy, wydanym w 2003 roku przez oficynę Post_Post. Słowa do utworu napisał Marcin Dymiter, wokalista i gitarzysta grupy w latach 1996-2006. Animowany "klip drogi" do Zmory zrealizował Jarosław Max Szwoch. 

Second Layer - Morfina dla umierających i medale dla poległych

Second Layer (wymiennie 2nd Layer) to nazwa studyjnego projektu współtworzonego przez członków założycieli The Sound: wokalistę i gitarzystę Adriana Borlanda oraz basistę Grahama Baileya. Twórczość duetu stanowiła udaną hybrydę elektronicznych brzmień z dźwiękami "żywych" instrumentów i wynikała z fascynacji obu muzyków dokonaniami takich grup jak: Kraftwerk, Tangerine Dream, a także The Stooges i Velvet Underground. 

Między '79 a '81 panowie wydali dwie EP-ki i jedną płytę długogrającą, zatytułowaną World Of Rubber, po czym zakończyli działalność pod szyldem Second Layer.

Zdj. Discogs.com

Second Layer - dyskografia

Historia pewnej piosenki: You Think You're A Man - Divine

Największy hit legendarnej Drag Queen.

Circus Mort - Dla przyjemności

Zanim Michael Gira stanął na czele Swans (przypomnę - w 1982 roku) przez dwa lata udzielał się w nowojorskiej formacji Circus Mort. Grupa wykonywała muzykę z pogranicza no-wave i gotyckiego rocka. Pozostawiła po sobie czteroutworową EP-kę nagraną dla oficyny Labor.
 

Fot. Discogs.com

piguła
kto zacz: Circus Mort

kraj: USA (Nowy Jork)

lata działalności: 1979-1981

skład: 

Michael Gira - wokal, 

Rick Oller - gitara, wokal

Dan Braun - gitara basowa,

Josh Braun - klawisze

Angelo Pudignano - perkusja

Jonathan Kane - perkusja (1981)

Don Christensen - gitara basowa (1979)

szufladka: post-punk, no-wave, rock gotycki

Liberum veto - wywiad z zespołem A.P.A.M.A.U.

Z muzykami formacji A.P.A.M.A.U. spotkałem się w gościnnych murach wrocławskiego klubu bilardowego Spider (mieszczącego się w tzw. blaszaku przy ul. Komandorskiej 147). Leniwe środowe popołudnie upłynęło nam na rozmowie o muzyce, nowych mediach, żywym tetrisie i motoryzacji...

Moja Stodoła: Ani piękni, ani młodzi, ani utalentowani. Jacy zatem?

Witek [Abramowicz – perkusja]: wydaje mi się, że spontaniczni. To jest to, co dla mnie jest takie znamienne. Na próbach to widać, po tym jak gramy. Ostatnio jak mieliśmy koncert chłopaki zdziwili się, że kawałek jaki mieliśmy już ograny, grałem zupełnie inaczej. Robiłem to zresztą specjalnie, no bo sobie myślę: kurde, nudne jest granie takiej samej koncepcji. Ostatnio doszliśmy też do wniosku, że ja kawałka "Won't Stop" nigdy nie zagrałem tak samo.

Liberum veto - wywiad z zespołem A.P.A.M.A.U. (cd)

MS: Sporo się u Was ostatnio dzieje. Często występujecie, bierzecie udział w różnych przeglądach, macie też menagera [Jan Straus - "przyjaciel, cwany skurwysyn i obiektywny krytyk"] i – co najważniejsze - grupkę oddanych fanów. Nadal uważacie się za zespół amatorski?

Bartek: Różne są kryteria mówienia co oznacza zespół amatorski, a co profesjonalny. Nie jesteśmy po szkole muzycznej. Każdy z nas, oprócz Jacka, grał kiedyś w jakimś zespole, przynajmniej jednym. Mój dobry kolega powiedział kiedyś, że muzycy dzielą się na amatorów i niemuzyków, gdyż osoby po szkole muzycznej często myślą w sposób schematyczny. Ja się cieszę, że każdy z nas jest takim indywidualistą, takim troszeczkę wolnym ptakiem...

Jacek: Chcesz żeby ludzie po szkołach muzycznych nas znienawidzili [śmiech]?

Bartek: ...dlatego nasze pomysły są takie, a nie inne. Możemy być na swój sposób oryginalni. Czy będziemy się z tego utrzymywać? Długa droga przed nami. Tak jak z pytaniem o longplay. Na razie jesteśmy na etapie zdobywania sobie rozgłosu we Wrocławiu. Jest to dobra zabawa, robimy to dla samego faktu, żeby coś takiego przeżyć. . Każdy z nas spotyka się z czymś takim, że praktycznie codziennie ktoś spotyka jakiegoś znajomego, który pyta: "co w zespole? jakie Wasze plany? co teraz gracie? gdzie gracie? chciałbym Was zobaczyć". To ostatnio najczęstsze pytania. Zdarzają się też osoby, które chcą popatrzeć na nasze kawałki od strony technicznej. Oceniają surowo - mają do tego prawo. Wiesz, żaden z nas nie zna nut, jesteśmy trochę jak Beatlesi. 

Janek [Straus - menager]: Ja mogę odpowiedzieć z perspektywy kogoś z zewnątrz. Jestem z chłopakami od ich drugiego koncertu. Z każdym kolejnym występem zauważałem progres zespołu. Pod względem zachowania chłopaków i muzycznie. Wokalnie również. Co koncert wydawało mi się, że słucham coraz lepszej grupy. Po objęciu przeze mnie zacnej funkcji menagera [śmiech], zespół przeszedł w sferę bardziej profesjonalną. Bardziej chłopakom zależy na brzmieniu, na próbach są ciekawi mojej opini - "jak to słychać? czy lepiej coś zmienić?". Wydaje mi się, że wszystko idzie w kierunku bycia coraz lepszym zespołem.

Suspect - Poza wszelkimi podejrzeniami

Formacja Suspect działała na scenie holenderskiej na początku lat 80. ubiegłego wieku. Zespół proponował muzykę opartą na surowym post-punkowym brzmieniu i hipnotyzującym motorycznym rytmie. Twórczość grupy lokowała się gdzieś pomiędzy dokonaniami Gang Of Four a This Heat.

Fot. Discogs.com

piguła

kto zacz: Suspect

lata działalności: 1980-1981

kraj: Holandia (Rotterdam)

skład: 

The Frank - wokal, 

Peter Prima - perkusja, 

Berni von Braun - gitara, 

Gila du Juice - gitara basowa, 

Rob Scholte - wokal (następca The Franka),
szufladka: post-punk, muzyka eksperymentalna,

Historia pewnej piosenki: Flowers - Rozz Williams

Zaryzykuję stwierdzenie, że to najsmutniejsza piosenka z "prawdopodobnie najbardziej przygnębiającej płyty w historii"*.